Bab 3 : Penubuhan Syarikat
3.0 Penubuhan Syarikat
- Nama Syarikat
Perkara pertama yang harus dilakukan untuk menubuhkan
syarikat ialah dengan membuat tempahan nama bagi syarikat. Menurut Sek 16 (1)
Akta Syarikat 1965, seseorang yang ingin menubuhkan syarikat mestilah
menyerahsimpan dengan Pendaftar Syarikat, memorandum dan artikel syarikat
(sekiranya ada) yang dicadangkan itu. Syarikat Berhad Oleh Syer mempunyai
opsyen untuk menghantar / tidak menghantar artikel persatuannya sendiri.
Sekiranya syarikat ini tidak menghantar artikel persatuannya, maka Susunan A
jadual 4 akan terpakai automatic
Sementara itu Sek 18 (1) Akta Syarikat 1965, menyatakan
bahawa nama syarikat hendaklah dinyatakan di dalam memorandum persatuan
Menurut Sek 22 (6) Akta Syarikat 1965, sebelum sesebuah
syarikat ingin didaftarkan, syarikat tersebut mestilah membuat tempahan nama
terlebih dahulu di pejabat Pendaftar Syarikat. Sek 22 (7) pula menyatakan jika
Pendaftar berpuashati tentang bona fide permohonan itu dan nama itu boleh
didaftar tanpa melanggar subseksyen (1), dia hendaklah menrizabkan nama yang
dicadangkan untuk tempoh 3 bulan dari tarikh permohonan diserahsimpan.
Mengikut kelazimannya, mahkamah tidak akan campur tangan
berhubung dengan tempahan nama syarikat. Ini adalah kerana Pendaftar Syarikat
mempunyai kuasa samada untuk menerima tempahan atau menolak temapahan nama
syarikat yang dibuat. Namun begitu, sekiranya keputusan yang diambil oleh
Pendaftar Syarikat menyalahi peruntukan undang2 / Pendaftar dipengaruhi oleh
unsur2 yang bersalahan dengan undang2 semasa membuat keputusan berhubungan
dengan penerimaan dan penolakkan tempahan nama syarikat ini, barulah mahkamah
akan campur tangan.
Sek 4 Akta Syarikat memberikan definisi syarikat sebagai
syarikat yang ditubuhkan menurut Akta ini atau mengikut mana2 enakmen yang sama
pada masa lalu.
Kuasa dan liability syarikat sebaik sahaja selepas
penubuhannya ialah, ia mempunyai entity berasingan dari orang2 yang
menubuhkannya. Dalam kebanyakkan keadaan, syarikat diiktiraf oleh undang2 sebagai
mempunyai kuasa dan liability sebagai seorang individu.
- Syarikat boleh memiliki hartanya sendiri
Walaupun Sek 16 (5) Akta Syarikt, hanya menyebut tentang
‘tanah’ sahaja, tetapi dalam erti kata sebenrnya, syarikat juga boleh memiliki
harta benda yang lain. Walaupun seseorang ahli itu mungkin merupakan pemegang
saham terbesar atau memiliki kesemua saham syarikat, ini bukanlah bererti harta
syarikat adalah milik peribadi beliau.
Di dalam kes Macaura
lwn Northern Assurance Co. Ltd. (1925) AC 619 (HOL). Macaura memiliki
sebuah ladang di Ireland.
Beliau telah menjual semua kayu-kayan (balak) yang ada di ladang tersebut
kepada sebuah syarikat iaitu Irish Canadian Sawmills Ltd. Semua saham di dalam
syarikat ini adalah kepunyaan beliau dan penama2 beliau. Beliau juga merupakan
pemiutang bg syarikat tersebut. Macaura telah m’insurankan semua kayu kayan
yang ada di ladangnya itu atas nama beliau. 2 minggu selepas beliau m’insurnkan
kayu-kayan itu,ladang tersebut telah mengalami kebakaran yang menyebabkan
kemusnahan kayu-kayan diladang tersebut. Macaura telah membuat tuntuntan gantu
rugi dari syrikat insuran tetapi syarikat insuran enggan membuat pembayaran.
Persoalannya ialah samada Macaura boleh membuat tuntutan
pampasan terhadap kayu2 balak kepunyaan Irish Canadian Sawmills Ltd yang musnah
akibat kebakaran tersebut?
House of Lords telah memutuskan bahawa, apabila Macaura
telah menjualkan kayu2 blak tersebut, ini menunjukkan bahawa beliau tidak
mempunyai kepentinagn lagi terhadap kayu2 balak tersebut. Oleh itu syarikat
insuran adalah tidak bertanggungan untuk membayar pampasan kepada Macaura.
- syarikat boleh mendakwa dan didakwa
apabila sesebuah syarikat itu ingin membuat dakwaan /
didakwa oleh pihak lain yang berurusan dengannya, maka dakwaan tersebut perlulah
menggunakan nama syarikat sendiri bukannya nama ahli bagi syarikat tersebut.
Begitu juga bagi ahli, di mana mereka tidak boleh menggunakan nama snediri
untuk membuat dakwaan bagi pihak syarikat.
Di dalam kes Foss lwn Harbottle (1843) 2 HARE 461, 2 orang
pemegang saham di Victoria Park Company telah mengambil tindakan undang2
terhadap pengarah syarikat dan beberapa orang yang lain. Mereka mendakwa bahawa
set/ harta syarikat tersebut telah disalahgunakan. Isu yang timbul ialah samada
2 orang pemegang saham itu layak untuk membuat dakwaan bagi pihak syrikat?
Mahkamah telah memutuskan bahawa penyalahgunaan harta
tersebut adalah merupakan 1 kerugian kepada syarikat, bukannya kepada ahli2
syarikat tersebur. Ahli syarikat dan syarikat mempunyai entity yang berbeza.
Justeru itu, mereka tidak layak untuk membuat dakwaan tersebut. Sepatutunya
syarikat itu sendiri yang mendakwa pihak2 yang terlibat.
- Jangka hayat adalah kekal
sesebuah syarikat itu tidak akan mengalami pembubaran akibat
dari kematian salah seorang atau kesemua ahli2nya. Syarikat akan sampai ke
pengakhiran hayatnya apabila syarikat tersebut m’alami penggulungan ataupun
pendaftar syarikat memberikan perintah penggulungan.
Di dalam kes Re Noel Tedman Holding Pty Ltd. (1967) Qdr 561,
syarikat hanya mempunyai 2 orang ahli yang merupakan suami isteri. Kedua2
mereka ini merupakan pengarah syarikat tetapi malangnya mereka telah meniggal
dunia akibat kemalangan. Anak tunggal mereka terselamat di dalam kemalangan
itu. Masalah timbul kerana artikel memerlukan kebenaran dari pengarah sebelum
syer boleh dipindahmilik menurut wasiat si mati. Kebiasaanya, masalah ini akan
selesai dengan perlantikan pengarah baru tetapi di dalam kes ini, pengarah baru
tidak boleh dilantik kerana tiada ahli yang akan mengundi.
Mahkamah telah membenarkan wakil peribadi kepada kedua-dua
si mati untuk melantik pengarah baru bagi membolehkan pengarah tersebut
memberikan keizinan untuk memindahkan saham kepada waris mereka.
- Tanggungan/liability ahli-ahli syarikat adalah terhad
Tanggungan/ liability ahli2 syarikat terhadap hutang
syarikat adalah ditanggung oleh syarikat itu sendiri
Di dalam kes Re Application by Yee Yut Ee (1978) 2 MLJ 142,
Yee adalah seorang setiausaha bagi Trans Market Research Pte. Ltd. Syarikat ini
adalah anak syarikat bagi sebuah perbadanan Amerika Syarikat ini telah
memberhentikan pekerja2nya dan kes ini telah dirujuk ke mahkamah industri.
Semasa penghakiman dilaksanakan, tiada wakil dari syarikat yang hadir dan
penghakiman yang diberikan memihak kepada pekerja2. Yee kemudiannya telah
dilantik menjadi wakil kepada syarikat TMR. Mahkamah industri telah memutuskan
bahawa Yee adalah bertanggungan secara peribadi terhadap hutang2 syarikat
Adakah Yee bertanggungan secara peribadi terhadap hutang
syarikat?
Mahkamah tinggi memutuskan bahawa Yee adalah tidak
bertanggungan secara peribadi terhadap hutang syarikat TMR kerana syarikat
dengan ahli2 adalah mempunyi entity yang berasingan
3.1 Prinsip Pengenepian Tirai Perbadanan
Prinsip pengenepian tirai perbadanan adalah merupakan
pengecualian kepada ciri2 istimewa sesebuah syarikat iaitu mempunyai
keperibadian yang tersendiri / berasingan daripada ahli2 syarikat tersebut
Prinsip ini memberi maksud bahawa mahkamah di dalam membuat
sebarang keputusan berhubung dengan keperibadian berasingan sesebuah syarikat
akan melihat pihak atau individu yang memainkan peranan utama di belakang tirai
perbadanan
Tujuannya adalah untuk membolehkan pihak atau individu yang
memainkan peranan penting itu
(kontroler) bertanggungjawab terhadap segala tindakan syarikat
Prinsip pengenepian tirai perbadanan ini boleh dibahagikan
kepada 2 pengecualian iaitu :
- Pengecualian statutory (berkanun)
- Pengecualian kehakiman
- Pengecualian statutory
- syarikat tidak boleh menjalankan perniagaannya sekiranya keahlian syarikat adalah kurang daripada 2 orang ahli. Kenyataan ini merujuk kepada Sek 36 Akta Syarikat. Oleh itu, syarikat yang mempunyai keahlian kurang daripada 2 orang ahli akan menyebabkan ahli yang seorang itu bertanggungan secara peribadi terhadap tindakan/perbuatan syarikat. Tanggungan ini hanyalah terhad kepada hutang2 yang dibuat selepas 6 bulan pertama bilamana keahlian syarikat iu hanya tinggal seorang
- Sek 121 (2) Akta Syarikat menyatakan bahawa pegawai bagi sesebuah syarikat akan bertanggungan peribadi sekiranya beliau menandatangani/ mengeluarkan sebarang surat cara boleh niaga, surat janji hutang/ pesanan/ pengesahan keatasnya di mana nama syarikat tidak dicatat
- merujuk kepada Sek 303 (3) & 304(2) Akta Syarikat, seseorang pegawai yang berhutang bagi pihak syarikat beliau semasa melaksanakan tindakan itu berkepercayaan bahawa syarikat itu tidak mempunyai kemampuan untuk menyelesaikn hutang2 itu
- sesebuah syarikat yang menjalankan perniagaan yang bertujuan untuk melakukan perbuatan menipu/frod, membolehkan mahkamah mengisytiharkan sesiapa yang merupakan salah seorang pegawai yang menjalankan aktiviti itu bagi pihak syarikat, akan bertanggungan secara peribadi. Kenyataan ini merujuk kepada Sek 304 (1) Akta Syarikat
- merujuk kepada Sek 365 (2) (b) Akta Syarikat pula menyatakan dividen hanya boleh dibayar kepada pemegang2 saham syarikat apabila syarikat tersebut memperolehi keuntungan. Maka pengarah yang mengisytiharkan dividen bagi syarikat yang tidak mendapat keuntungan, akan bertanggungan sendiri ke atas amaun dividen yang diisytiharkannya itu
- Sek 67 (3) Akta Syarikat memperuntukkan, seseorang pegawai yang melanggar larangan terhadap syarikat daripada memberi bantuan kewangan kepada pihak lain untuk membeli sahamnya sendiri, akan bertanggunagn secara peribadi terhadap pembuatannya.
- Sek 140 (1) Akta Cukai Pendapatan membenarkan Ketua Pengarah Lembaga Hasil untuk tidak mengambil kira transaksi2 yang mempunyai kesan pengelakan cukai. Di dalam hal ini, prinsip pengenepian tirai perbadanan akan terpakai
- Pengecualian Kehakiman
Tujuan pengecualian kehakiman
terhadap prinsip keperibadian korporat yang berasingan adalah untuk melihat
individu/ pihak yang memainkan peranan di belakang tabir perbadanan
Lord Halsbury di dalam kes Salomon teah menutarakan kaedah
berikut : -
‘ whether it is within the
legislative intent of the Companies Act that the company should be treated as a
person separate from its members and controllers in the situation under
consideration. If the legislative intention doesn’t necessitate the separation
of the company and us members, they may be treated as one’
- Syarikat hanya sebagai satu alat untuk melakukan penipuan atau mengabaikan tanggungjawab
Kadang-kala, sebuah syarikat itu diperbadankan untuk sesuatu
tujuan yang bertentangan dengan undang2/ ianya dijadikan alat untuk melakukan
penipuan. Seseorang individu menggunakan syarikat untuk melarikan diri daripada
melaksanakan tanggungjawab yang diperuntukan oleh undang2. sekiranya perkara
ini berlaku, mahkamah boleh mengambil tindakan secara peribadi kepada individu
tersebut.
Di dalam kes Gilford
Motor Company lwn Horne (1933) CH. 935, Horne adalah merupakan bekas
pengarah urusan bagi syarikat plaintif. Beliau telah menandatangani perjanjian
‘restain of trade’ dengan syarikat plaintif untuk tidak menarik pelanggan2
syarikat apabila beliau tidak lagi berkhidmat dengan syarikat tersebut
Walau bagaimanapun, apabila beliau meninggalkan syarikat
plaintif, beliau telah menubuhkan sebuah syarikat JM Home & Co. Ltd. dan
melantik isterinya dan seorang yang lain sebagai pengarah2nya. Mereka telah
menggunakan syarikat tersebut untuk menarik pelanggan syarikat plaintif
Adalah syarikat plaintif boleh mengambil tindakan mahkamah
terhadap Horne secara peribadi?
Mahkamah Rayuan di England telah memberikan injunksi
terhadap Horne dan syarikat beliau kerana beliau telah memungkiri perjanjian
beliau dengan syarikat plaintif.
Sementar itu di dalam kes Jones lwn Lipman (1962) A11 ER 442, pada mulanya Lipman telah
bersetuju untuk menjual sebuah rumah kepada Jones. Kemudianya Lipman cuba
lari dari tanggungjawab terhadap Jones degan menjual dan memindahkan hak milik
rumah itu kepada sebuah syarikat yang ditubuhkan untuk tujuan tersebut.
Syarikat ini pada hakikatnya dikuasai oleh Lipman sendiri. Mahkamah memutuskan
bahawa Lipman dan syarikat yang baru ditubuhkan itu hanyalah merupakan satu
alat untuk melarikan diri dari tanggungjawabnya.
- Syarikat bertindak sebagai ejen bagi syarikat yang lain
Di dalam kes Aspatra
Sdn. Bhd. Lwn Bank Bumiputra Malaysia
Bhd. (1988) 1 MIJ 97, BBMB dan anak syarikatnya BMF telah mendakwa Lorrain
kerana menerima keuntungan rahsia semasa beliau memegang jawatan pengarah di
BBMB dan pengerusi BMF. BBMB dan BMF juga telah membuat permohonan ex parte
untuk mendapatkan injuksi Mareva untuk menghalang Lorrain dari memindahkan
aset2nya ke luar negeri. Injuksi ini juga memberi kesan kepada Aspatra perintah
Anton Piller juga telah dikeluarkan oleh mahkamah terhadap Aspatra. Aspatra
telah membuat bantahan terhadap kedua2 perintah mahkamah ini kerana syarikat
berpendapat mahkamah tidak seharusnya beranggapan bahawa aset2 syarikat adalah
merupakan aset2 peribadi Lorrain kerana syarikat dan Lorrain adalah mempunyai
entity yang berasingan
Mahkamah memutuskan bahawa antara Lorrain dan Aspatra
mempunyai entity yang sama kerana Lorrain merupakan orang yang memainkan
peranan penting di belakang tebir syarikat Aspatra. Oleh itu mahkamah akan
mengenepian tirai perbadanan demi untuk keadilan
- Syarikat hanya sebagai topeng untuk melindungi fakta sebenar
Di dalam kes RE FG
(Films) Ltd. (1953) 1 WLR 483, 90% daripada saham syarikat adalag dipegang
oleh A, seorang Amerika dan 10% adalah dipegang oleh B, seorang British.
Syarikat ini tidak mempunyai pejabat yang tetap selain daripada alamat yang
didatarkan. Syarikat juga tidak mempunyai pekerja2. syarikat ini telah
mengeluarkan sebuah filem yang berjudul ‘MOONSOON’. Melalui perjanjian di
antara sayarikat dengan sebuah syarikat Amerika yang dikenali sebagai FGI. FGI
membiayai perbelanjaan di dalam bentuk kewangan dan juga peralatan2 bagi
pembuatan file mini. Syarikat telag mendaftarkan filen ‘MOONSOON’ ini sebagai
filem keluaran British di bawah Akta Sinematografi Filem 1938-48. Walau
bagaimanapun pihak pendaftar telah enggan melaksanakan pendaftaran memandangkan
dari segi pegangan saham dan individu yang sebenrnya yang memainkan peranan
penting di sebalik syarikat bukanlah orang British sendiri
Mahkamah telah memutuskan bahawa keputusan Lembaga
Pendaftaran Filem adalah benar
- Mahkamah menggunakan dasar equiti dan analogi
Sekiranya mahkamah merasakan ianya adil dan berekuiti untuk
mengetahui siapakah yang sebenarnya yang mempunyai kepentingan disebalik tabir
perbadanan, mahkamah bolehlah mengenepikan tabir tersebut. Keadaan ini dapat
dilihat apabila mahkamah ingin memberikan perintah penggantungan pelaksanaan (
stay of execution). Di dalam keadaan ini, mahkamah akan mengenepian tabir
perbadanan dan pandangan mahkamah tidak akan dikaburi oleh topeng2
persyarikatan yang ditubuhkan untuk tujuan yang menyalahi undang2
Kes yang boleh dirujuk ialah Orri lwn Moundreas (1981) Com LR 168
- Kumpulan syarikat-syarikat
Syarikat induk dan anak syarikat adalah mempunyai entity
yang berasingan di antara satu sama lain. Di dalam keadaan2 yang dinyatakan
terdahulu daripada ini, mahkamah akan menganggap bahawa syarikat induk dan anak
syarikat adalah mepunyai entity yang sama
Di dalam kes DHN Food Distributors Ltd lwn Tower Hamlets
London Borough Council (1976) 1 WLR 852, terdapat tiga syarikat yang
menjalankan perniagaan. Perniagaan itu dipunyai oleh DHN sendiri tetapt tempat
di mana perniagaan itu dijalankan dipunyai oleh anak syarikat iaitu Bronze
Investment Ltd. Sementara itu, kenderaan yang digunakan dipunyai oleh DHN Food
Transport Ltd. yang juga merupakan anak syarikatnya. Tidak berapa lama
kemudian, tanah di mana tempat perniagaan itu dijalankan, telah diambil oleh
Tower Hamlet London Borough Council atas alas an bahawa DHN dan anak
syarikatnya mempunyai 2 entiti yang berbeza, maka DHN tidak mempunyai
kepentingan dalam hal ini.
Mahkamah Rayuan menolak pendapat ini dan menganggap
syarikat2 ini sebagai satu. Ini bermakna pihak DHN berhak untuk memohon
gantirugi
Sementara itu, di dalam kes Hotel Jaya Puri Bhd lwn National Union of Hotel, Bar and Restaurant
Workers (1980) 1 MLJ 109, restoran yang diperbadankan pada tahun 1974
adalah merupakan anak syarikat kepada Hotel Jaya Puri Bhd. Restoran ini telah
ditutup pada tahun 1976 dan pekerja2nya telah diberhentikan. Pekerja2 itu
meminta ganti rugi daripada Hotel Jaya Puri Bhd. Mahkamah Buruh telah
memerintahkan pihak hotel supaya membayar ganti rugi kepada pekerja2 yang telah
diberhentikan itu. Hotel jaya Puri Bhd membuat rayuan ke Mahkamah Tinggi
Mahkamah Tinggi memutuskan, walaupun hotel dan restoran itu
secara amnya adalah dua entity yang berbeza tetapi hakikatnya, kedua-dua
syarikat itu adalah dua syarikat yang beroperasi sebagai satu. Maka, Hotel Jaya
Puri Bhd. diarahkan untuk membayar ganti rugi tesebut
Di dalam menentukan samada kumpulan syarikat itu mempunyai
entity yang sama ataupun tidak, kebiasaannya mahkamah akan melihat kepada
persamaan dari segi keempunyaan dan jga persamaan dari segi kawalan. Sekiranya
perkara ini tidak wujud. Kedua2 syarikat ini tidak boleh dianggap sebagai
mempunyai entity yang sama.